odpornością czynną
Encyklopedia PWN
grupa metod ochrony roślin polegająca na czynnym wykorzystaniu żywych organizmów do utrzymywania niskiej liczebności populacji organizmów szkodliwych dla roślin uprawnych;
cyrkon, Zr, zirconium,
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 40;
med. ilość leku lub ilość promieniowania podawana choremu jednorazowo lub w określonym czasie;
proces przebiegający w organizmie ludzkim lub zwierzęcym pod wpływem kontaktu z obcym dla niego antygenem;
komórki tuczne, mastocyty, labrocyty,
komórki tkanki łącznej kręgowców wypełnione zasadochłonnymi ziarnistościami (pęcherzykami);
biol. utwory powstające w komórkach roślin atakowanych przez grzyby chorobotwórcze, będące wyrazem jednej z form czynnej odporności roślin na chorobę.
